سلام، صبح بخیر
دیروز با بچه های کلاس رفتیم کافه.البته باید بگم کافه های کرمان به نسبت تهران خیلی خاص نیستن اما خوب از از هیچی بهترن.این کافه رو به پیشنهاد یکی از دوستان رفتیم.
ردولنس(redolence).
بهتون توصیه می کنم هیچوقت اونجا نرید
یه برگر 38 تومن که خوب برای یه برگر خیلی کوچیک و یه پیاله سالاد خیلی گرونه
یه پاستا ساده 28 تومن که بازم برای کرمان و در قیاس با بقیه جاها گرونه
بقیه غذا ها رو دیگه خودتون حدس بزنید.
از همه مهمتر مدتی که طول کشید تا غذا اماده بشه باور کنین حتی از رستوران هم بیشتر بود چیزی حدود یک ساعت و اندی
من بشخصه منو رو دیدم می خواستم پاشم بیام بیرون اما بخاطر اون دوستیکه معرقی کرده بود همه خفه خون گرفتیم :-(
بگم از دوستمون که بخاطر گفتن این حرف که چه قدر گرونه،ناراحت هم شدن.
ما گفتیم این که گرونه اما خانوم فرمودن که نمی دونستن کافه منوشو عوض (گرون) کرده بود، چون از اخرین باری که اونجا رفتن شش ماه گذشته
حالا خودتون وضعیت مارو تصور کنین :دی
داشتم با خودم فکر می کردم حالا این نه یه چیز دیگه ایا ما باید واقعا همینجور از کنار مسایل رد شیم؟ اصلا این نه یه چیز دیگه .
ایا تو عملکرد هامون به این فکر می کنیم عمل ما چه تاثیری روی دیگران داره ؟یا فقط صرفا به خاطر علاقه خودمون یه کاری رو میکنیم و می گیم گور بابای بقیه؟
اصلا ما چجوری بخودمون حق میدیم دیگرون رو به کاری تشویق کنیم یا منع کنیم و بعد بگیم عواقبش پای خودت و من هیچ چیزی رو گردن نمی گیرم ؟
پدرا و مادرها برای ازدواج بچه هاشون، شوهرا برای کارها و برنامه های همسراشون و تهش هم میگیم عزیزم برای خودته چون دوست دارم.
لطفا بهش فکر کنید و ببینید خودتون چقدر از این مسئله ضربه خوردین و چقدر ناخواسته به دیگران ضربه زدین .
بیاین ازاین به بعد راجع به تز دادن هامون بیشتر دقت کنیم.
همین
.
.
.
سلام دوباره
امشب بعد از چهار سال دوباره اومدم سراغت، دلم تنگ شده بود واقعا می گم.اما،روی برگشتن نداشتم. توی این سالا همه چیز عوض شده.
بلاخره ارشد قبول شدم همون باهنر.
بلاخره یه معلم زبان خوب شدم، از همونایی که یه روز ارزو می کردم.
دارم دیپلم زبان فرانسمو می گیرم.
اسپانیایی رو میخوام شروع کنم .
و کسری بلاخره ازدواج کرد
و اگه بخوام همینجوری ادامه بدم می تونم اندازه چهار سال برات ماجرا و قصه بنویسم . اما خلاصه کلام اینکه خیلی ها اومدن و خیلی ها رفتن و من هنوز همینجام،ایستاده،پابرجا و محکم .
یه مدتی نبودم شرمنده حالا من یه خانم معلم با جذبه شدم که دیگه باید حواسم به شاگردام باشه باهاشون درس کار می کنم ازشون می پرسم ازشون امتحان می گیرم باور نمی کردم یه کاری اینقدر جذاب باش
خداییش خیلی باحاله من که خیلی
خوشحالم
احتمال داره بازم کم بیامو و چک کنم ولی حتما حتما از نظرات خوبتون ممنون میشم برم که باید برای امتحان فرداشون سوال در بیارم.
نزدیکی به تو ازارم می دهد
وقتی می دانم اینهمه به هم نزدیکیم اما به هم نمی رسیم
روزگار همیشه بازی های عجیب و غریبی می کند.روزی که تو را برای اولین بار دیدم هرگز فراموش نمی کنم.مردی بلند قامت پر از غرور و ابهت که حتی نگاه کردن به او جرئت می خواست و حالا بعد از گذشت مدت ها غرورت را در کنار فروتنی ات جای میدهم و ابهتت را در کنار مهربانی ات. گاهی با خود فکر می کنم هیچ کس تو را بهتر از من نمی شناسد و بعد با خودم میگویم ایا تو نیز همینگونه مرا به خاطر می سپاری؟؟؟؟؟؟؟ بعد یادم می اید دلخوشی های کوچک زود دلت را میزند زود فراموشم می کنی
سلام
امروز خیلی خوشحالم
کارم درست شد قراره توی یه مسجد به تمامی رده های تحصیلی تدریس کنم و نذرمو ادا کنم خدایااااااا شکرت البت هنوز جاهای دیگه هم هست که تا شنبه باید خبر بگیرم اما الانم راضیم
Im so happy to day
دوستون دارم و فعلا خدافظ
سلام
امروز بعد از ظهر کلاس فرانسه ارائه دارم با موضوع زندگی یه هنرمند در حد 5 دقیقه.
اما خوب دوست داشتم کار خوبی از اب در بیاد(مثل همیشه میخوام همه چی عالی نباشه حد اقل جز بهرینا باشه دیگه
)
دیشبم مهمون داشتیم تا دو و نیم شب در نتیجه امروز مجبورشدم کارو انجام بدم اما از نتیجه راضیم. خیلی راضی هستم در حقیقت
هنرمندی که می خوام ازش حرف بزنم یه عکاس زنه به اسم Lisa Christian
به سرتاسر دنیا سفر می کنه و در مورد بردگی مدرن عکاسی می کنه
هم متن انگلیسی و هم متن فرانسه ای که نوشتم رو براتون می زارم. شاید به درد کسی خورد جا داره که حتی یه ارائه کامل بشه. بهتون توصیه می کنم در موردش بخونین.
ارزشش رو داره و صد البته عکساش رو حتما ببینید. وبسایتش رو براتون میزارم و قول می دم که پشیمون نشید.
https://www.facebook.com/LisaKristinePhotography/
امیدوارم بقیه کلاس هم مثل من لذت ببرن.
فعلا
درباره این سایت